logo

Pomiary powierzchni – Mazowiecka Grupa Geodezyjno-Projektowa

Pomiary powierzchni biurowych

Pomiary według standardu BOMA
W 1915 roku międzynarodowa federacja zrzeszająca właścicieli, deweloperów i zarządców (The Building Owners and Managers Association - BOMA) opublikowała pierwszy standard metody pomiarów powierzchni budynkowych. Przez lata standard ten był modyfikowany dla potrzeb zmieniającego się rynku nieruchomości. Na obecną chwilę funkcjonują następujące standardy:

  • Office Buildings: Standard Methods of Measurement (ANSI/BOMA Z65.1 – 2010)
  • Industrial Buildings: Standard Methods of Measurement (ANSI/BOMA Z65.2–2012)
  • Gross Areas of a Building: Standard Methods of Measurement (ANSI/BOMA Z65.3 – 2009)
  • Multi-Unit Residential Buildings: Standard Methods of Measurement (ANSI/BOMA Z65.4-2010)
  • Retail Buildings: Standard Methods of Measurement (ANSI/BOMA Z65.5-2010)
  • Mixed-Use Properties: Standard Methods of Measurement (ANSI/BOMA Z65.6 – 2012)

 

 

pomiary Boma

 

Ich celem jest ujednolicenie sposobu mierzenia różnych budynków, co pozawala na porównywanie obiektów między sobą, a fakt iż jest to standard międzynarodowy niezależny od właściciela, ułatwia współpracę zarówno z klientami krajowymi, jak i zagranicznymi.

 

projekty

 

projekty

 

projekty

 

projekty

 

projekty

 

W Polsce na popularności zyskuje standard odnoszący się do budynków biurowych – Standard Methods of Measurement (ANSI/BOMA Z65.1 – 2010), prócz wymienionych powyżej zalet jego dodatkowym atutem jest to, iż sprawdza się on niezależnie od sposobu aranżacji wynajmowanej powierzchni, a co się z tym wiąże, nie jest konieczny ponowny pomiar przy modyfikacji wnętrza przez nowego najemcę.

Najważniejszą zmianą jaką wprowadza BOMA 2010 w stosunku to wcześniejszych standardów jest możliwość wyboru metody mierzenia spośród dwóch zaproponowanych.

 

METODA A
Według tej metody powierzchnię oblicza się podobnie jak w BOMA 1996 ANSI/BOMA Z65.1-1996. Jednak Metoda A stara się zmniejszyć powierzchnię najemcy, rozdzielając powierzchnię wspólną budynku (Building Common Area) na powierzchnię publiczną budynku (Building Amenity Area) i powierzchnię usługową budynku (Building Service Area). Główną różnicą jest tylko to, iż w powierzchniach publicznych budynku (i oczywiście w powierzchniach najemców) wielkości brutto to powierzchnia usługowa pięter i powierzchnia publiczna (znana wcześniej jako powierzchnia pomocnicza piętra). Powierzchnie publiczne budynku są określone jako powierzchnie usługowe i dostępne są dla wszystkich najemców. Mogą one zawierać sale konferencyjne, centra fitness, poczekalnie itp. Powierzchnie usługowe budynku są zdefiniowane jako powierzchnie niezbędne w każdym budynku. Zaliczamy do nich: serwerownie, maszynownie, kotłownie, główne i pomocnicze lobby oraz korytarze w budynku.

 

METODA B
Dostarcza możliwości stosowania pojedynczych wskaźników brutto dla wszystkich najemców w budynku, czego żąda wielu zarządców nieruchomości oraz właścicieli. Metoda B, BOMA 2010 dostarcza taką możliwość, ale także prezentuje wiele nowych propozycji i koncepcji pomiarów budynków. Najbardziej sporną kwestią jest podział/przydział/rozdzielenie wielkości minimalnej ścieżki/drogi/przejścia (bazująca na architektonicznym zarysie, wytycznych dot. lokali i innych wymaganiach), umożliwiająca najemcom wejścia i wyjścia. Proces stosowania tej nowej koncepcji może być postrzegany jako do pewnego stopnia względny, jako że „hipotetyczny” korytarz musi zostać ustanowiony na każdym piętrze, niezależnie od stanu najmu lub warunków fizycznych.

 

Pomiary powierzchni mieszkań i lokali usługowych

pomiary mieszkań

 

Pomiar powierzchni użytkowej jest podstawą do opodatkowania. Od powierzchni użytkowej zależy cena nieruchomości i wysokość czynszu.

Obszar lokalu w księdze wieczystej to jego pole powierzchni użytkowej wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych (§ 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym, Dz. U. 2003 r. Nr 162 poz. 1575, art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, t. jedn. Dz. U. 2000 r. Nr 80 poz. 903).
 
Dlatego w zależności, od celów do jakich ma służyć pomiar, zastosujemy odpowiednią ustawę i zapisy odpowiedniej normy.
Na chwilę obecną sposób pomiaru powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego reguluje Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 w prawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. (Dz. U. poz 462).

 

Nowe rozporządzenie wprowadziło jednoznaczne zasady obliczania powierzchni na podstawie Polskiej Normy PN-ISO 9836:1997, a także ujednoliconą regułę przyjmowania do obliczeń powierzchni pomieszczeń: w 100%, jeżeli wysokość pomieszczeń jest równa lub większa od 2,20 m. W 50%, jeśli jest równa lub większa od 1,40 m i mniejsza niż 2,20 m. Natomiast obszar o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie.

Powierzchnia z pomiaru powykonawczego zazwyczaj różni się od powierzchni z projektu (czyli zawartej w umowie przedwstępnej), co wynika m.in. z dokładności procesu budowlanego. Pomiar inwentaryzacyjny wykonuje najczęściej uprawniony geodeta, rzadziej osoba z uprawnieniami budowlanymi.

Chętnie wykonamy na Państwa życzenie pomiary powierzchni posiadanego mieszkania lub lokalu, pomożemy dobrać właściwą metodę w zależności od celu.

 

Akty prawne dotyczące gospodarki mieszkaniowej

Pomiar powierzchni użytkowej części wspólnych do podatku od nieruchomości

Znowelizowana ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wprowadziła od dnia 1 stycznia 2016 obowiązek uiszczania podatku od części wspólnych nieruchomości. Dotyczy to budynków, w których wydzielono własność lokali. Podatek zależy od udziału właściciela w nieruchomości wspólnej.

Do części wspólnych nieruchomości, od których należy odprowadzać podatek zaliczamy m.in.:

  • części piwnic (komórki) niestanowiące pomieszczeń przynależnych do lokalu
  • pomieszczenia gospodarcze, techniczne (wodomiary, węzły cieplne, wloty gazu), pralnie, suszarnie, wózkownie, itp.
  • korytarze, lobby windowe, przedsionki, hole
  • strychy użytkowe
  • garaże podziemne niewyodrębnione


Do części wspólnej budynku nie zalicza się klatek schodowych, szybów windowych oraz strychów, poddaszy nieużytkowych (brak definicji w ustawie, co jest poddaszem użytkowym, a co nieużytkowym).

Przy obliczaniu powierzchni uwzględnia się redukcję o wielkości 50% dla pomieszczeń o wysokości od 1,40 m do 2,20 m. Powierzchni pomieszczeń poniżej wysokości 1,40 m nie wlicza się.

Nasza firma wykonała obliczenia powierzchni użytkowej części wspólnych dla ponad 100 Wspólnot Mieszkaniowych w Warszawie. Zapraszamy do podjęcia współpracy. Zaoferujemy niską cenę i krótki termin wykonania usługi.

 

W celu zapewnienia maksymalnej wygody użytkowników przy korzystaniu z witryny ta strona stosuje pliki cookies.
Kliknij 'Zgadzam się', aby ta informacja nie wyświetlała się więcej.

Dowiedz się więcej